کریپتوکارنسی (رمزارز) چیست؟

رمزارز

رمزارز یا ارز رمزی (به انگلیسی: cryptocurrency) یکی از انواع ارز مجازی است که از فناوری رمزنگاری در طراحی آن استفاده شده و معمولاً به صورت غیرمتمرکز اداره می شود. به دلیل اینکه رمزارزها پدیده ای نوظهور هستند و مصادیق جدیدی از آن ها ایجاد می شود تعاریف آن ها نیز در مراجع مختلف متنوع ذکر شده است. ارزهای رمزنگاری شده می توانند مانند سایر ارزهای فیات ( بدون پشتوانه) قابلیت مبادله، انجام تراکنش، خرید آنلاین و . داشته باشند. بیت کوین در سال ۲۰۰۹ به عنوان اولین ارز رمزپایه غیر متمرکز ایجاد شد از آن زمان تاکنون ارزهای رمزنگاری شده متعددی ایجاد شده اند که بسیاری از آن ها ارزهای جایگزین بیتکوین نیز نامیده می شوند.
الزامات حوزه رمزارزهای جهان روا
الزامات ICO
الزامات حوزه رمزارز بانک مرکزی * الزامات حوزه رمزارز منطقه ای
الزامات عمومی صرافی ها
الزامات عمومی حوزه کیف پول های رمزارزی
استخراج
ارزهای رمزنگاری شده به صورت غیرمتمرکز کنترل می شوند که در مقابل نظام های بانکداری متمرکز قرار می گیرد. غیرمتمرکز سازی در ارزهای رمزنگاری شده از طریق تکنولوژی زنجیره بلوکی امکان پذیر شده است که خود یکی از انواع دفتر کل توزیع شده می باشد.
مشهورترین ارز رمزنگاری شده موسوم به بیت کوین است. هر بیت کوین سلسله ای از کد و ارقام است که ویژگی خاصی دارند. اگر این اعداد را درون یک عملگر معلوم وارد نماییم، خروجی آن عددی به اندازه ی کافی رُند خواهد بود. مبادله ی ارزهای رمزنگاری شده به قوانین کشوری و بین کشوری وابسته است که می تواند به رسمیت شناخته شدن و معتبر دانستن آن را به خود مربوط سازد. امّا آمار جهانی نشان از پیشرفت غیرقابل کتمان پذیرش ارزهای رمزی به عنوان وسایل مبادله طی زمانی کوتاه (کمتر از یک دهه) دارد.
در ایران هنوز مانند بسیاری از کشورهای دیگر، تصمیم قطعی دربارهٔ استفاده و تولید از این نوع پول گرفته نشده است. البته به تازگی استخراج رمز ارزها به عنوان یک صنعت به رسمیت شناخته شده است و صحبت هایی مبنی بر تولید یک رمز ارز ملی در دولت رئیس جمهور روحانی به میان آمده است.

پیشنهاد کاربران

رمز ارز ( Cryptocurrency ) [اصطلاح ارز دیجیتال]: کریپتوکارنسی یا ارز رمزنگاری شده ( رمزارز یا ارز رمزپایه ) ، نوعی از پول است که به عنوان اطلاعات رمزگذاری شده و دیجیتالی وجود دارد که مستقل از هر بانک یا مرجع مرکزی عمل می �کند. رمزنگاری از ریاضیات پیچیده برای تنظیم، ایجاد و انتقال وجه استفاده می� کند.

درس 03 : کریپتوکارنسی (رمز ارز) چیست؟

امور مالی جنبه‌ی اساسی تجارت و اقتصاد است که جهان را هدایت می‌کند. با گذشت زمان در طول قرن‌ها پیشرفت مالی، جهان با مسائل مالی بسیاری در قالب ارز مواجه شده است.

یکی از این نوع ارزها که جدیدترین معرفی به دنیای مالی است، «رمز ارز» است. بیش از یک دهه از معرفی اولین ارز رمزنگاری شده جهان می‌گذرد و از آن زمان تاکنون وجود داشته است، با این حال برای بسیاری افراد هنوز یک معما است!!

ما وارد دنیای دیجیتال شده‌ایم که در آن پول در یک رسانه‌ی الکترونیکی منتقل می‌شود. این گام بزرگی نسبت به مراحل اولیه تمدن‌هایی است که از سیستم مبادله‌ی کالا استفاده می‌کردند.

حتماً با اصطلاحاتی مانند بیت کوین، اتریوم و غیره برخورد کرده‌اید که از اولین رمزارزهای معرفی‌شده هستند. پس از خواندن این مقاله، زبان «Crypto Gurus» یا معامله‌گران طرفدار رمز را درک خواهید کرد.

آیا می خواهید در این بازار کریپتو کار بزرگی انجام دهید؟ پس تمرکز کنید!!

فهرست محتوا

• دلایل ایجاد رمز ارز
• کری‍پتوکارنسی چیست؟؟
• کری‍پتوکارنسی چگونه کار می‌کند؟
• ویژگی‌های رمزارزها
• غیر متمرکزبودن
• سهولت
• مقرون به صرفه‌بودن
• امن
• ناشناس‌بودن
• پذیرفته‌شده‌بودن در سراسر جهان
• تاریخچه رمزارزها
• انواع مختلف ارزهای رمزنگاری‌شده
• ارزهای پرداخت
• توکن‌های Defi
• کوین‌های حریم خصوصی
• آلت‌کوین‌ها(Alt coin)
• کوین‌های پایدار
• توکن‌های غیر قابل تعویض(Defi)
• ماینینگ (استخراج) رمزارزها
• معامله رمزارزها در پلتفرم‌های مبادلاتی
• رمزارزها را از کجا خریداری کنیم؟
• چگونه از رمزارزها محافظت و آنها را ذخیره کنیم؟
• استدلال‌های نهایی

دلایل ایجاد رمز ارز

همیشه بحثی در مورد نحوه‌ی کارکرد امور مالی در دنیای امروز وجود داشته است، جایی که دولت‌ها در سراسر جهان و بانک‌های متمرکز مرکزی، نقشی اختیاری دارند. از این رو کنترل جریان دارایی‌ها یا ارزهای پولی طبق قوانین و مقررات تعیین‌شده توسط این مقامات محدود می‌شود.

سوء‌استفاده عمده از این قدرت در بحران بدنام مالی 2008 مشاهده شد که گفته می‌شود محصول جانبی وام‌های بد و بدرفتاری بانک‌های بزرگ در پرداخت وام بود. اما با عمیق‌تر شدن بحران، پول مالیات‌دهندگان مردم عادی برای نجات بانک‌های بزرگ مورد استفاده قرار گرفت تا آنها سرپا نگه داشته شوند!!

با نگاهی به چنین سناریوهایی، سازندگان و توسعه‌دهندگان، به ایده‌ی رمزارزها رو آوردند که آن را به پول مردم عادی تبدیل کنند تا به مردم جهت مدیریت آن به صورت دموکراتیک یا غیرمتمرکز قدرت دهند، برخلاف ارز فیات که در اختیار و صلاحدید دولت و بانک‌های مرکزی است.

کریپتوکارنسی چیست؟؟

کریپتوکارنسی یک رمز ارز است که از رمزنگاری استفاده می‌کند و دفتر کل دیجیتال را برای جلوگیری از تکثیر یا تقلب به کار می‌گیرد. هیچ شکل فیزیکی به صورت ارز فیات (ارز اعتباری) یا سایر دارایی‌ها وجود ندارد.

این ارز غیرمتمرکز بوده و برای همه و همه در دستگاه‌های الکترونیکی خود با اتصال اینترنت در سراسر جهان به صورت همتا به همتا قابل دسترسی است. و از این رو می‌توان از آن برای خرید محصولات یا خدمات استفاده کرد.

رمزارزها همتای ارزهای معمولی هستند، اما نه به صورت اسکناس. این ارزها را نمی‌توان لمس کرد، اما مانند پیام‌های متنی یا ایمیل فقط به صورت الکترونیکی قابل معامله هستند. ارزش آنها توسط مقامات مرکزی مانند بانک‌ها، دولت‌ها یا موسسات مالی تعیین نمی‌شود. این‌ها توسط کاربرانشان در سراسر جهان مدیریت می‌شوند. از این رو غیرمتمرکز می‌باشند.

کریپتوکارنسی چگونه کار می‌کند؟

رمزارزها از آنجایی که داده‌های دیجیتالی یا نرم‌افزاری هستند، به یک حالت دیجیتالی تراکنش نیاز دارند که به آن بلاک چین می‌گویند. از آنجایی که این منبع باز و یک دفتر کل عمومی است، هر کاربری می‌تواند برای تأیید به تراکنش‌ها دسترسی داشته باشد. این سیستم همچنین نیاز به تأیید شخص ثالث را از بین می‌برد و از این رو تراکنش‌های مبتنی بر اعتماد را که سیستم‌های بانکی ارزی دنبال می‌کنند، حذف می‌کند.

در حالی که هر کسی می‌تواند دفتر کل را مشاهده کرده و به آن دسترسی داشته باشد، هویت افراد توسط مجموعه‌های منحصر به فردی از کلیدها به نام کلید عمومی و کلید خصوصی رمزگذاری می‌شود.

به طور اخص، کلید خصوصی کلید مخفی است که برای رمزگذاری و رمزگشایی پیام‌ها بین ارتباط‌دهنده‌ها استفاده می‌شود. این نوعی رمزگذاری متقارن است. از سوی دیگر، تابع کلید عمومی مبتنی بر رمزگذاری نامتقارن هستند. این مجموعه‌های منحصربه فرد کلیدها، هویت‌های دیجیتالی حساب فرد و رمز ارز موجود در حساب هستند.

تراکنش‌های انجام‌شده بین همتایان رمزگذاری می‌شوند و سپس به شبکه رمز ارز پخش می‌شوند و در صف قرار می‌گیرند تا به دفتر کل عمومی اضافه شوند. سپس تراکنش‌ها از طریق فرآیندی به نام «استخراج» در دفتر کل ثبت می‌شوند

ویژگی‌های رمزارزها

از آنجایی که اکنون درک خوبی از مبانی رمزارزها دارید، اجازه دهید بینشی در مورد ویژگی‌ها و مزایای کریپتوکارنسی نسبت به ارزهای فیات به شما ارائه دهم.

غیر متمرکزبودن

همانطور که گفته شد، ارزهای رمزنگاری‌شده در بازارها توسط هیچ مرجع مرکزی اداره نمی‌شوند، بلکه بین تمام همتایان در سراسر جهان توزیع می‌شوند. از این رو پیچیدگی‌های معاملات در سیستم مالی فعلی مانند تراکنش‌های مبتنی بر اعتماد از طریق بانک‌ها حذف می‌شود. با پیاده‌سازی بلاک چین، رمزارزها به صورت همتا به همتا معامله می‌شوند و تداخل شخص ثالث را از بین می‌برند.

بلاک چین همچنین اجازه می‌دهد تا دارایی‌های دیجیتال با سهولت انجام شود، زیرا کاغذبازی کمتری وجود داشته و زمان انتظار برای تایید تراکنش‌ها نیز کمتر است. از آنجایی که بیشتر فرآیندها خودکار هستند، مسائل مربوط به خطای انسانی بسیار کم است.

مقرون به صرفه‌ بودن

مقرون به صرفه از این جهت که ارز فیات متمرکز بوده و هیچ گزینه‌ی دیگری به جز استفاده از بانک‌ها یا شرکت‌های مالی مانند پی پال (paypal) وجود نداشته که درصد سنگینی از تراکنش‌ها را مطالبه می‌کنند. این موضوع همچنین با اخذ کارمزد تراکنش‌های کم هزینه با موفقیت انجام شده است.

مهم نیست که بانک‌ها ادعا می‌کنند سیستم‌هایشان چقدر امن است، زیرا دخالت انسانی برای فرآیندهای راستی‌آزمایی ضروری است، همیشه خطرات کلاهبرداری و تراکنش‌های ناامن وجود دارد. اما رمز ارزها الگوریتم‌های رمزنگاری چندلایه ارائه می‌دهند و می‌توان گفت که امنیت کل سیستم تا زمانی که کلاهبردار شبکه دارایی دیجیتال را کنترل نکند، دست‌نخورده است. از همه مهم‌تر، حداقل دخالت انسانی وجود دارد که عامل خطای انسانی را از بین می‌برد.

این که چقدر اطلاعات موردنیاز مؤسسات مالی برای اجرای تراکنش‌ها درخواست می‌شود، باعث ایجاد نگرانی است. اطلاعات بانکی یا هویت مهم شما ممکن است به سرقت رفته و مورد سوء استفاده قرار گیرد. اما استفاده از ارز رمزنگاری شده، مشخصه‌ای برای ناشناس نگه‌داشتن هویت شما ارائه می‌دهد که برای خیلی‌ها ارزشمند است.

پذیرفته‌شده‌بودن در سراسر جهان

رمزارزها هیچ محدودیت مرزی ندارند، کاربران می‌توانند در هر مکان و هر زمان پرداخت‌ها را ارسال و دریافت کنند.

تاریخچه رمزارزها

اکنون درک اولیه‌ای از اصطلاح «ارز رمزنگاری» دارید. آیا برای دانستن تاریخچه پشت این اختراع محبوب، مشتاق هستید؟؟؟

در اوایل دهه 1980، تلاش‌هایی برای ایجاد رمزارزها انجام شد، اما به دلیل تقلب و عدم اعتماد کاملاً شکست خوردند. در سال 1983، دیوید چاوم، رمزنگار آمریکایی، پول‌الکترونیکی رمزنگاری ناشناس به نام «نقد الکترونیکی» را اختراع کرد. بعداً در سال 1995، دیوید چاوم از طریق یک چارچوب نقدی دیجیتالی عمل کرد که به ارز مجازی یا رمز ارز، امکان ردیابی توسط بانک صادرکننده، دولت یا هر شخص ثالث دیگری را می‌داد.

در سال 1996، آژانس امنیت ملی (NSA) مقاله‌ای با عنوان «چگونه یک ضرابخانه بسازیم»: رمزنگاری پول نقد الکترونیکی ناشناس را منتشر کرد و آن را به عنوان یک سیستم رمز ارز توصیف کرد.

در سال 2008، جهان شاهد یک بحران مالی شدید بود- کسب‌وکارها شکست خوردند، بانک‌ها دچار تزلزل شدند، بسیاری از مردم در تنگناهای مالی قرار گرفتند، قادر به پرداخت وام‌ها و حتی ماموریت‌های روزانه نبودند. بسیاری از بانک‌ها از پرداخت بدهی عاجز شده و اعلام ورشکستگی کردند.

این امر باعث شد تا توسعه‌دهندگان به فکر راهی برای معامله دارایی‌هایی با ارزش پولی بدون وابستگی به بانک‌ها باشند. در سال 2009، ساتوشی ناکاموتو، سندی را در مورد نرم‌افزار منبع باز در فناوری بلاک چین منتشر کرد، به این ترتیب رمزارزها به وجود آمدند.

سپس ، گفته می‌شود اولین تراکنش بیت کوین توسط ساتوشی ناکاموتو (گروهی از افراد یا یک فرد) در سال 2009 انجام شده است. علاوه بر این، تاریخچه رمز ارز خیلی طولانی نیست، اما یک تاریخچه جالب و پر حادثه است.

انواع مختلف رمزارزها

انواع مختلفی از ارزهای رمزنگاری‌شده بر اساس عملکرد آنها در بازار وجود دارد. با این حال، همه آنها توسط فناوری دفتر کل، بلاک چین گرد هم آمده‌اند. انواع مختلف رمزارزها در زیر ذکر شده است:

ارزهای پرداخت

ارزهای پرداخت، همانطور که از نام آن پیداست، ارزهایی هستند که عمدتاً برای پرداخت هزینه خرید کالا و خدمات استفاده می‌شوند. این ارزها مشابه ارزهای فیات هستند که در ازای یک بسته بیسکوئیت یا یک پیتزا پذیرفته می‌شوند.

به عنوان مثال برخی از ارزهای پرداخت عبارتند از: بیت کوین (BTC)، لایت کوین (LTC) و بیت کوین کَش (BCH).

توکن‌های Defi

بلاک چین، کریپتوکارنسی (رمزارز) چیست؟ نه تنها پرداخت با رمزارزها را آسان‌تر کرده، بلکه راه را برای ایجاد یک اکوسیستم موازی از برنامه‌های غیرمتمرکز (Dapps) هموار ساخته است.

این اکوسیستم‌ها کاربران را قادر می‌سازند تا توکن‌های دیجیتال مخصوص پلتفرم را ایجاد کنند که به آنها توکن‌های پلتفرم می‌گویند. توکن‌های پلتفرم برای بهره‌مندی یا اجرای خدمات و عملکردهای ارائه‌شده توسط Dapp‌های مختلف استفاده می‌شوند.

پلتفرم‌هایی مانند اتریوم (ETH)، اتریوم کلاسیک (ETC)، NEO (NEO) اکوسیستم‌های بلاک چین هستند. توکن‌های مورد استفاده در این پلتفرم‌ها را پلتفرم توکن می‌نامند.

کوین‌های حریم خصوصی

کوین‌های حریم خصوصی به ویژه برای حفظ حریم خصوصی تراکنش‌های انجام‌شده، طراحی شده‌اند. فقط فرستنده و گیرنده از تعداد کوین‌ها/دارایی‌های دیجیتال منتقل شده، اطلاع دارند. آدرس‌های کیف پول کوین حریم خصوصی نیز به اندازه کوین‌ها خصوصی است.

آلت‌کوین‌ها، مخفف «کوین‌های جایگزین» همگی رمزارزهای غیر از بیت‌کوین هستند. بیش از 7000 رمز ارز در پلتفرم‌های مختلف فهرست شده است.

کوین‌های پایدار

کوین‌ها دارایی‌هایی هستند که برای حفظ ثبات به ارزهای فیات مانند USD متصل می‌شوند. از آنجایی که کریپتوها بسیار بی ثبات هستند، افرادی که خواهان سرمایه گذاری بلندمدت هستند یا معامله‌گرانی که می‌خواهند از دارایی‌های دیجیتال خود محافظت کنند، از آن استفاده می‌کنند.

توکن‌های غیر قابل تعویض(NFT)

اینها توکن‌هایی هستند که به طور خاص برای نگهداری یک مقدار ارزشی منحصر به فرد طراحی شده‌اند. آنها باید برای سناریوهای مورد استفاده خاص به کار روند. بیایید در نظر بگیریم که یک NFT به طور خاص به عنوان بلیط یک کنسرت خصوصی ایجاد می‌شود. از NFT فقط برای ورود به کنسرت می‌توان استفاده کرد و نه چیز دیگر.

ماینینگ (استخراج) رمزارزها

این روش تأیید تراکنش‌ها جهت به دست آوردن پاداش، با استفاده از قدرت محاسبات معنادار است. توجه داشته باشید که شما باید دسترسی قابل توجهی به برق داشته باشید و باید بتوانید تجهیزات محاسباتی خود را به نام «ابزار و تجهیزات استخراج» نگهداری کنید.

شما نیازی به انجام هیچ گونه محاسبات یا ریاضیات دستی ندارید. تنها کاری که باید انجام دهید این است که یک دستگاه الکترونیکی توانمند داشته باشید و برنامه‌ای را نصب کنید که سازندگان ترجیح می‌دهند. CPU یا GPU موجود در دستگاه شما این محاسبات را برای شما انجام می‌دهد. ممکن است در برخی موارد، اتصال دستگاه‌های الکترونیکی به اینترنت اجباری باشد.

تجارت رمزارزها در پلتفرم‌های مبادلاتی

می‌توان رمزارزها را با توجه به ارزش بازارشان در یک زمان معین و نقدینگی کافی در بازار خریداری کرد یا به فروش رساند. این کار مانند معامله در بازار سهام است، اما در عوض، یک فرآیند 24 ساعته است.

شما هیچ دارایی فیزیکی دریافت نمی‌کنید، بلکه فقط آدرس دارایی‌های دیجیتالی را که خریداری کرده‌اید دریافت می‌کنید که می‌توانند در کیف پول‌های رمزنگاری شما ذخیره شوند. پلتفرم‌های اختصاصی مانند Binance، Coinbase، Pionex و غیره برای همین منظور وجود دارد. اما قبل از معامله در هر یک از این پلتفرم‌ها، کارمزد تراکنش‌ها را موردبررسی قرار دهید.

از کجا رمزارزها بخریم؟

کریپتوکارنسی‌ها(ارزهای رمزنگاری‌شده) را می‌توان از صرافی‌هایی که به تجارت کریپتو اختصاص داده شده‌اند خریداری کرد. مشابه بورس‌، ارزهای رمزنگاری‌شده در صرافی‌هایی فهرست می‌شوند که فرد باید از آنجا ثبت‌نام و خرید کند.

به طور عمده دو نوع صرافی وجود دارد، متمرکز و غیر متمرکز

متمرکز: تمرکز کنترل یک فعالیت یا سازمان تحت یک مرجع واحد.

صرافی متمرکز دارای یک نهاد منفرد است که در مورد جنبه‌های ویژگی‌های ارز تصمیم می‌گیرد. آینده کوین رمز ارز متمرکز به سازمان بستگی دارد.

غیرمتمرکز: حرکت بخش‌های یک سازمان بزرگ به دور از یک مرکز اداری واحد به مکان‌های دیگر.

صرافی غیرمتمرکز توسط کاربرانش براساس فناوری دفتر کل توزیع‌شده اداره می‌شود. به طور معمول، یک بلاک چین، که به عنوان پایگاه داده تراکنش‌های مالی عمومی خدمت می‌کند.

چگونه می‌توان رمزارزها را محافظت و ذخیره کرد؟

درست همانطور که ما از کیف‌های پول برای محافظت از ارز فیات استفاده می‌کنیم، ابزارهایی به نام کیف‌پول‌های رمزنگاری وجود دارد که به طور خاص برای ذخیره کلید عمومی شما طراحی شده‌اند - کلیدی که مانند آدرس حساب شما است و کلید خصوصی - کلید حساس که رمز عبور برای دسترسی به کیف پولتان است.

هر کسی که به کلید خصوصی شما دسترسی دارد، می‌تواند با خرج‌کردن رمز ارز مرتبط، به طور موثر در دفتر کل عمومی بنویسد.

استدلال‌های نهایی

اکنون تمام جنبه‌های مهمی را که ممکن است برای ورود به دنیای رمزارزها لازم باشد، پوشش داده‌ایم. ناگفته نماند که این کریپتوکارنسی‌ها(رمزارزها) به عنوان نوسانات فرّار شناخته شده‌اند.

همانطور که گفته شد، این موضوع نیز صحت دارد که سرمایه‌گذاران اولیه در رمزارزها مانند بیت کوین و اتریوم اکنون میلیونر هستند. باید دید که رمزارزها چگونه تکامل خواهند یافت. همچنین رمز ارز، حریم خصوصی را به کاربران خود ارائه می‌دهد که برای بسیاری افراد ارزشمند است.

از این رو توصیه می‌شود گاه‌گاهی تحقیقات بازاری خود را انجام دهید و همیشه با روندهای بازار به روز باشید.

رمزارزش چیست؟

امروزه که دنیا به سمت اقتصاد دیجیتال در حرکت است، واژه‌هایی مانند ارز دیجیتال، ارز مجازی، رمزارز، کریپتوکارنسی و یا ارز رمزنگاری شده زیاد شنیده می‌شود. رمزارزها به واسطه تحولی که ایجاد خواهند کرد، به یکی از چالش برانگیزترین مباحث ماه‌های اخیر تبدیل شده‌اند و کمتر کشوری است که نهادهای سیاست‌گذارش درگیر این موضوع نشده باشند.

این‌روزها صحبت از کلمه جدیدی به نام کریپتو اَسِت، رمزدارایی یا دارایی کریپتو به میان آمده است،که در این مطلب برای این مفهوم از واژه رمزارزش استفاده خواهد شد.

رمزارزش از دو کلمه ارزش و رمزنگاری تشکیل شده است و عبارت است از دارایی و ارزش دیجیتالی رمزنگاری شده بر پایه فناوری تحول‌آفرین بلاکچین. به دلیل جدید بودن این مفهوم، تعاریف مختلفی از آن ارائه شده و اجماعی بر روی یک تعریف وجود ندارد، این تعاریف در جدول یک آورده شده است.

جدول ۱. تعاریف رمزارزش در منابع مختلف

با جمع‌بندی تمامی موارد رمزارزش بازنمایی دیجیتال از ارزش دارایی‌ها دانست که از تکنیک رمزنگاری شده، شبکه همتا به همتا و دفتر کل توزیع شده برای ایجاد حساب‌های جدید، تایید معاملات و برقراری امنیت، بدون دخالت واسطه‌ها، استفاده می‌کند.

تفاوت رمزارزش با رمزارز

رمزارزش یک اصطلاح چتری است که می‌توانیم آن را بازنمایی دیجیتال ارزش دارایی­‌ها تعریف کنیم. رمزارزش برخلاف رمزارزهای بی­‌پشتوانه مانند بیت­کوین، پشتوانه دارد، به عنوان مثال برای رمزارزش با پشتوانه طلا؛ اگر یک توکن با ارزش معادل یک صدم گرم طلا صادر شود ما به ازای آن، باید به همان میزان طلا ذخیره شود. نکته لازم به ذکر اینکه توکن­‌ها توسط یک نهاد مرکزی تولید نمی­‌شوند.

مزایا و کاربردهای رمزارزش

رمزارزش از بلاکچین استفاده می­‌کند و بلاکچین‌ مانند تمامی فناوری­‌های تحول آفرین دیگر، به­‌دنبال ایجاد تغییرات بنیادین در کسب­‌و­کارهاست.

رمزارزش با توجه به ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد و ماهیت تحولی‌اش می‌تواند در بهبود مسائل مختلف نقش‌آفرینی نماید. در ادامه منافع حاصل از توسعه رمزارز در کشور بررسی می‌شود.

جدول ۲. منافع ناشی از رمزارزش‌ها برای حل مسائل کشور

با افزایش لحظه‌­ای و غیرقابل پیش­‌بینی قیمت دلار در سال اخیر، افراد دارایی­‌های خود را با دلار مقایسه می­‌کنند و دغدغه از دست دادن ارزش دارایی­‌های خود را دارند، به همین دلیل به خرید طلا و دلار روی می­‌آورند. رمزارزش با توکنایز کردن دارایی‌­ها و تبدیل آن به واحدهای کوچک، به افراد با هر توان مالی اجازه خرید طلا و ملک را می­‌دهد. رمزارزش دارایی­‌های فریز شده مانند طلا و ملک را به چرخه اقتصاد وارد کرده و آن‌­ها را فعال می‌­کند و به دلیل اجرا شدن در بستر بلاکچین مشکل دوباره خرج شدن را حل کرده ­است، یعنی یک فرد نمی‌­تواند ۲۰ سانتی‌متر مربع از ملک خود را به دو نفر بفروشد.

در حال حاضر افراد جهت گرفتن وام و خریدهای قسطی با مشکل اعتبارسنجی رو به‌­رو هستند، در صورتی‌که دارایی‌­های فریز شده­‌ای مانند طلا و ملک دارند که می‌­توانند از طریق فعال­‌سازی این دارایی­‌ها، با پشتوانه کردن آن‌­ها، بدون نیاز به ضامن و سفته، از آن به عنوان وثیقه استفاده کنند.

ساماندهی استخراج رمزارزش‌ها می‌تواند یک منبع درآمدی غیرقابل تحریم برای کشور به همراه داشته باشد. از آنجا که رمزارزش‌ها متمرکز نیستند و به یک کشور خاص کریپتوکارنسی (رمزارز) چیست؟ تعلق ندارند، هیچ نهادی و کشوری نمی‌تواند جلوی تبادلات آن‌ها را بگیرد. بنابراین کشور در شرایط اقتصادی خاص و با وجود تحریم‌ها برای دریافت پول و نقدینگی که در خارج از کشور دارد دچار مشکل نخواهد شد و هزینه‌های بسیار کمتری را از طریق حذف واسطه‌ها پرداخت خواهد کرد.

یکی از راه‌‌های عبور از اقتصاد نفتی، افزایش درآمدهای مالیاتی می‌باشد. بنابراین با ساماندهی استخراج رمزارزش‌ها و اعمال قانون و مقررات مالیاتی بر آن‌ها، علاوه بر دستیابی به درآمد می‌توان شفافیت در این زمینه (تبادل رمزارزش‌ها و عدم سواستفاده از آن‌ها) را نیز افزایش داد.

• ایجاد قابلیت ارسال پول و دارایی از هر مکان و به هر میزان

با توجه به وضع موجود ایران و عدم برقراری ارتباط با سایر کشورها، استفاده از رمزارزش‌ها، ارسال پول و دارایی از یک نقطه کره زمین به نقطه دیگر آن را بسیار سریع و با کمترین کارمزد ممکن ساخته است. از آنجا که ناشناس بودن از مهمترین ویژگی‌های ارائه رمزارزش‌ها در بستر بلاکچین است، بنابراین اگر اموال به رمزارزش تبدیل شوند، امکان دخالت و مصادره آن‌ها توسط دولت‌ها عملاً امکان‌پذیر نمی‌باشد.

فناوری‌های رمزنگاری‌شده نقش میانجی‌ها را در معاملات از بین می‌برند. در سیستم مالی سنتی، برای هر نوع معاملات غیرنقدی حداقل به یک واسط قابل اعتماد نیاز است. در فناوری دفتر کل توزیع شده فرآیند تأیید و ثبت اطلاعات توسط هر کسی که در سیستم غیرمتمرکز باشد، به صورت شفافی انجام می‌شود. در عین حال فناوری یک راه‌حل معتبر برای مشکل دوبار خرج کردن است، درواقع پولی که به صورت دیجیتالی معامله می‌شود دوبار خرج نمی‌شود.

دو ویژگی ارزش افزوده واقعی این فناوری را تشکیل می‌دهند. اول؛ اطلاعات ثبت شده در تعاملات را نمی‌توان دستکاری کرد. این بدان معنی است که سوابق ثبت شده قطعی هستند. دوم، اصل ایجاد اجماع و توافق در دفتر کل توزیع شده انگیزه‌هایی را برای مشارکت‌کنندگان برای گزارش‌دهی صحیح ایجاد کرده است.

استفاده از رمزارزش داخلی می‌تواند برای مقابله با تحریم‌ها نیز راهکار خوبی باشد. با این فناوری تأثیرات تورمی افزایش نرخ دلار کاهش می‌یابد و اگر پشتوانه این ارز را نفت، طلا یا گاز قرار دهیم و اگر این ارزش وابستگی به ریال نداشته ‌باشد، می‌تواند به خوبی در مبادلات بین‌المللی مورد استفاده قرار بگیرد. در چنین حالتی رمزارزش ملی به قیمت جهانی نفت وابسته است، نه به اقتصاد ملی ما که این امر منجر به ثبات بیشتری می‌شود.

جهت دریافت گزارش حرفه‌ای «رمزارزش در ایران: خیلی دور، خیلی نزدیک»، که در دیتیجی تهیه شده است، اینجا را کلیک کنید.

کریپتوکارنسی (رمزارز) چیست؟

ارز دیجیتال چیست و چگونه کار می‌کند؟

احتمالاً تاکنون در مورد ارزهای دیجیتال شنیده‌اید. ارزهای دیجیتال که گاهی اوقات به آن کریپتوکارنسی یا رمزارز نیز گفته می‌شود، به هر شکل ارزی گفته می‌شود که به صورت دیجیتال یا مجازی وجود داشته باشد و از رمزنگاری برای ایمن‌سازی تراکنش‌ها استفاده می‌کند.

احتمالاً تاکنون در مورد ارزهای دیجیتال شنیده‌اید. ارزهای دیجیتال که گاهی اوقات به آن کریپتوکارنسی یا رمزارز نیز گفته می‌شود، به هر شکل ارزی گفته می‌شود که به صورت دیجیتال یا مجازی وجود داشته باشد و از رمزنگاری برای ایمن‌سازی تراکنش‌ها استفاده می‌کند.
از آنجایی که ارزهای دیجیتال مرجع صادرکننده یا تنظیم کننده مرکزی ندارند و در عوض از یک سیستم غیرمتمرکز برای ثبت تراکنش‌ها و صدور واحدهای جدید استفاده می‌کنند، برای بسیاری از افراد جذاب می‌باشد.
از زمان رونق بیت‌کوین در سال 2017، مردم بیش از هر زمان دیگری به ارز دیجیتال علاقه‌مند شده اند و تا آنجا پیش رفته‌اند که آن را به عنوان نوعی سرمایه‌گذاری خریداری می کنند. اما بهتر است قبل از هرگونه سرمایه گذاری ابتدا درک کنید که ارز دیجیتال چیست و چگونه کار می‌کند.

ارز دیجیتال چیست؟
کریپتوکارنسی‌ یا ارز دیجیتال شکلی از پول الکترونیکی یا دارایی دیجیتال است که بر پایه علم رمزنگاری بسیار قوی و پیچیده‌ای طراحی شده اند و در آن تراکنش‌ها معمولاً در بستر یک بلاک‌چین ثبت می‌شوند.
کریپتوگرافی(Cryptography) یا رمزنگاری چیزی است که ارز دیجیتال را از انواع رایج پرداخت الکترونیکی مانند کارت‌های اعتباری یا پی پال متمایز می‌کند. به همین دلیل تقلب در ارزهای دیجیتال تقریباً غیرممکن است. این یک سیستم همتا به همتا است که می تواند هر کسی را در هر جایی قادر به ارسال و دریافت پرداخت کند. رمزارز ناشناس است و نمی توان فرستنده یا گیرنده آن را ردیابی کرد که همین امر باعث محبوبیت آن در بین افرادی می شود که می خواهند فعالیت مالی خود را پنهان کنند.
کریپتوکارنسی به دلیل غیرمتمرکز و دیجیتالی بودن، از پول فیات یا سنتی متمایز می‌شود و به دلیل ماهیت غیرمتمرکز آنها هیچ واسطه‌ای مانند بانک برای انتقال ارز دیجیتال بین افراد وجود ندارد. در عوض، ارز دیجیتال توسط کاربران و الگوریتم‌های رایانه‌ای مانند یک بلاک‌چین کنترل می‌شود تا یکپارچگی خود را حفظ کند. به طور معمول کریپتوکارنسی‌ها کاملا دیجیتال هستند، بنابراین هیچ شکل فیزیکی از ارزش آن، مانند پول کاغذی، در دنیای واقعی وجود ندارد.
بیشتر ارزهای دیجیتال برای بهره‌مند شدن از ویژگی‌های اساسی مانند غیرمتمرکز بودن، شفافیت و تغییرناپذیر بودن از بلاک چین استفاده می‌کنند. بلاک‌چین مجموعه بزرگی از داده‌ها است که هر تراکنش انجام شده را نشان می‌دهد.
ارزهای دیجیتال در کیف پول‌های دیجیتال ذخیره می‌شوند و نقل و انتقال آنها از طریق کیف پول‌های نرم‌افزاری که روی موبایل و کامپیوتر نصب می‌شوند انجام می‌شود. البته کیف پول‌های سخت‌افزاری که برخی از آنها شکلی مشابه فلش مموری دارند نیز برای این ارزها ساخته شده است و امنیت آنها بیشتر از کیف پول نرم‌افزاری می‌باشد.
معروف‌ترین و اولین ارز دیجیتال، بیت‌کوین است که احتمالا نام آن را شنیده‌اید. بیت کوین در سال 2009 راه‌اندازی شد و تا به امروز شناخته شده ترین آن باقی مانده است.
هر ارز دیجیتالی یا جزو «توکن‌»ها (Token) محسوب می‌شود یا یک «کوین» (Coin) است.
به ارز دیجیتالی که بلاک‌چین مخصوص خود را داشته باشد، کوین می‌گوییم ولی برخی از رمزارزها هم وجود دارند که بر بستر بلاک‌چین پروژه‌های دیگر راه‌اندازی شده‌اند و خودشان بلاک‌چین ندارند. به چنین ارزهای دیجیتالی توکن می‌گوییم.
برای مثال:
بیت‌کوین کوین است ولی ارز دیجیتال «بت» (Bat) به دلیل اینکه از بلاک‌چین اتریوم استفاده می‌کند یک توکن است.
علاوه بر این، همه‌ی ارزهای دیجیتالی که بعد از بیت‌کوین عرضه شده‌اند، جزو دسته‌ی «آلت کوین‌»ها (Altcoins) قرار می‌گیرند. اتریوم، کاردانو و دوج کوین آلت کوین یا برخی از ارزها را داریم که ارزش آن‌ها با گذشت زمان تغییر نمی‌کند که به آن‌ها «استیبل کوین»‌ (Stable Coin) یا ارز دیجیتال با ارزش ثابت می‌گویند.
چنین ارزهایی معمولاً در دنیای واقعی توسط دارایی‌های مختلفی پشتیبانی می‌شوند.
مثلاً ارز دیجیتال تتر (Tether) یک استیبل کوین است که توسط دلار آمریکا پشتیبانی می‌شود. این یعنی به ازای هر واحد از آن، یک دلار آمریکا در بانک ذخیره شده است.
از ارزهای دیجیتال می‌توان برای پرداخت، سرمایه‌گذاری و معامله‌گری استفاده کرد. با این حال، فروشگاه‌های کمی در دنیا و اینترنت هستند که این ارزها را به عنوان روش پرداخت قبول می‌کنند.

رمزارزها چگونه کار می‌کنند؟
شما می توانید ارز دیجیتال را از دو طریق استخراج یا مبادله آن به دست آورید. ماینرهای رمزارز افرادی هستند که بلاک‌چین را حفظ می‌کنند. آنها تمام تراکنش‌ها را با استفاده از نرم افزار و سخت افزار برای حل پازل‌های رمزنگاری و دریافت کوین به عنوان پاداش تأیید می‌کنند. این فرآیند همچنین کوین‌های جدیدی ایجاد می‌کند. استخراج ارز دیجیتال به مقدار زیادی قدرت پردازش کامپیوتری و برق نیاز دارد، بنابراین هزینه‌های استخراج اغلب بیشتر از مزایای کسب ارز دیجیتال است.
در برخی از ارزهای دیجیتال، تعداد واحدهای ارز محدود است. در مورد بیت‌کوین، سیستم به گونه ای سازماندهی شده است که نمی توان بیش از 21 میلیون بیت کوین صادر کرد.
افراد می‌توانند در صرافی ارزهای دیجیتال، ارزهای خود را با پول سنتی یا سایر ارزهای دیجیتال معامله کنند و اینجاست که "ارزش" انواع مختلف ارزهای دیجیتال تعیین می‌شود. صرافی به‌عنوان واسطه بین افرادی که می‌خواهند ارز دیجیتال بفروشند و بخرند عمل می‌کند و هزینه‌‌هایی را برای مبادله ارزهای دیجیتال دریافت می‌کند یا تفاوت بین قیمت‌های فروش و خرید را به عنوان کمیسیون یا همان کارمزد تراکنش در نظر می‌گیرد.
تراکنش‌ ارزهای دیجیتال به صورت همتا به همتا (P2P) عمل می‌کند و براساس مدل استفاده شده، نیاز به واسطه‌ها را از بین می‌برند. مسئولیت نظارت بر شبکه ارزهای دیجیتال و تامین امنیت آن توسط نودها تامین می‌شود. نودها در شبکه‌های مختلف به روش‌های مختلفی انتخاب می‌شوند. برای مثال در بیت‌کوین، استخراج‌کنندگان یا ماینرها هستند که این مسئولیت را بر عهده دارند، در ایاس و ترون درباره انتخاب این نودها رای‌گیری می‌شود و در شبکه‌های اثبات سهام، هر کسی که بخشی از سکه‌هایش را در شبکه به صورت سهام قفل کرده باشد، می‌تواند در مورد تراکنش‌ها تصمیم‌گیری کند.
شما همچنین می‌توانید ارز دیجیتال را در صرافی همتا به همتا معامله کنید. ارزهای دیجیتال بین کیف پول‌ها ذخیره و منتقل می‌شوند که همگی دارای یک کلید خصوصی برای امضای هر تراکنش و یک کلید عمومی برای سایرین برای بررسی معتبر بودن تراکنش هستند.
از آنجا که آنها در بلاک‌چین انجام می‌شوند، مبالغ تراکنش عمومی است، اما اطلاعات مربوط به ارسال یا دریافت تراکنش رمزگذاری شده است. این امر رمزارز را به یک سیستم شبه ناشناس تبدیل می‌کند. ردیابی تراکنش‌ها غیرممکن است زیرا بلاک‌چین فقط یک رکورد از کلید عمومی هر کاربر دارد. بدون دانستن کلید خصوصی حساب کاربری، نمی‌توانید دقیقاً شخص پشت یک تراکنش خاص را شناسایی کنید.
ساده ترین راه برای درک کلید عمومی این است که آن را همچون یک آدرس ناشناس در نظر بگیرید. هنگام ارسال یا دریافت ارز دیجیتال، آن آدرس در دفتر عمومی معاملات شما ثبت می‌شود.
همه می‌توانند آن آدرس را مشاهده کنند، اما این آدرس هیچ یک از اطلاعات قابل شناسایی و کاربردی شما را به بازدیدکنندگان ارائه نخواهد داد. این آدرس صرفاً، موقعیت کیف پول شما در شبکه بلاکچین را بیان می‌کند. از طرف دیگر، کلید خصوصی توسط کسی جز صاحب کیف پول قابل مشاهده و دسترسی نخواهد بود. این شامل اطلاعات رمزنگاری مورد نیاز برای دریافت اجازه انتقال رمزاز از کیف پول است و به همین دلیل آدرس خصوصی هرگز نباید به اشتراک گذاشته شود. کلیدهای خصوصی اغلب از طریق رمزگذاری ایمن می‌شوند. بنابراین بخشی از جذابیت ارزهای دیجیتال برای بسیاری این است که می توان از آن تا حدودی ناشناس استفاده کرد.

سخن پایانی

شاید مهمترین دلیل ایجاد ارزهای دیجیتال این باشد که نیاز به وجود سیستمی بهتر و کارآمدتر برای پرداخت‌ها، مدیریت پول و بطور کلی سیستم مالی احساس می‌شد. وقتی همه‌چیز در حال دیجیتال شدن است، چرا یک پول و ارز، به شکل دیجیتال درنیاید؟
و در نهایت قیمت ارزهای دیجیتال بسیار متغیر است، بنابراین در حالی که فضای زیادی برای کسب درآمد وجود دارد، فضای زیادی برای از دست دادن پول نیز می‌باشد. مشاوران مالی توصیه می‌کنند که اگر می‌خواهید در دارایی پرریسک مانند ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری کنید، پولی را به این کار اختصاص دهید که از دست دادن آن ضرری برایتان نداشته باشد و همچنین آن را به عنوان یک سرمایه‌گذاری بلندمدت در نظر بگیرید.

کریپتوکارنسی یا رمزارز چیست؟

کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتال یا رمزارز است که برای کار به عنوان یک واسطه ی اکسچنج طراحی شده است. از کریپتوکارنسی برای ایمن سازی و تأیید معاملات و همچنین کنترل ایجاد واحدهای جدید رمزارزهای خاص استفاده می شود. در اصل ، کریپتوکارنسی ها ورودی های محدودی در یک پایگاه داده هستند که هیچ کسی نمی تواند آنها را تغییر دهد مگر اینکه شرایط خاصی برآورده شود.

تاریخچه

تلاش های بسیاری برای ایجاد ارز دیجیتالی در طول توسعه ی فناوری دهه ی ۹۰ صورت گرفته است که سیستم هایی مانند فلوز Flooz ، بینز Beenz و دیجی کشDigiCash در بازار ظاهر شدند اما به ناچار شکست خوردند . دلایل مختلف زیادی برای عدم موفقیت آنها وجود دارد ، از جمله کلاهبرداری ، مشکلات مالی و حتی اختلافات بین کارمندان شرکت ها و کارفرمایان آنها.

قابل توجه است که همه ی این سیستم ها از یک رویکرد شخص ثالث مورد اعتماد استفاده می کردند ، به این معنی که شرکت های پشت سر آنها معاملات را تأیید و تسهیل می کردند. با توجه به عدم موفقیت این شرکت ها ، ایجاد یک سیستم نقدی دیجیتال برای مدتی طولانی به عنوان یک هدف تحقق نیافته دیده می شد.

سپس ، در اوایل سال ۲۰۰۹ ، یک برنامه نویس ناشناس یا گروهی از برنامه نویسان تحت نام مستعار Satoshi Nakamoto بیت کوین Bitcoin را معرفی کردند. ساتوشی آن را به عنوان یک سیستم نقدی الکترونیکی “همتا به همتا” توصیف کرد. این مفهوم شباهت زیادی به شبکه های همتا به همتا برای اشتراک گذاری فایل دارد.

یکی از مهمترین مشکلاتی که کریپتوکارنسی (رمزارز) چیست؟ هر شبکه ی پرداخت باید آن را برطرف کند ، هزینه های مضاعف است. این یک روش کلاهبرداری برای پرداخت مضاعف برای یک مقدار است . راه حل سنتی ، یک شخص ثالث قابل اعتماد – سرور مرکزی – بود که سوابق موجودی ها و معاملات را حفظ می کرد. با این حال ، این روش همیشه مستلزم اقتدار اساسی در کنترل بودجه ی شما شامل تمام اطلاعات شخصی شما است.

در یک شبکه ی غیرمتمرکز مانند بیت کوین Bitcoin ، هر یک از شرکت کنندگان باید این کار را انجام دهند. این کار از طریق بلاکچین Blockchain انجام می شود – دفتر کل عمومی همه معامله هایی که تاکنون در شبکه اتفاق افتاده است ، در دسترس همگان است. بنابراین ، همه ی افراد در شبکه می توانند میزان تعادل هر حساب را مشاهده کنند.

هر معامله پرونده ای است که از کلیدهای عمومی فرستنده و گیرنده (آدرس های کیف پول) و میزان کوین های منتقل شده تشکیل شده است. همچنین معامله باید با کلید خصوصی توسط فرستنده خاتمه یابد . همه ی اینها فقط رمزنگاری ابتدایی است. سرانجام ، معامله در شبکه پخش می شود ، اما ابتدا باید تأیید شود.

در یک شبکه ی کریپتوکارنسی ، فقط ماینر ها می توانند معاملات را با حل یک پازل رمزنگاری تأیید کنند. آنها معاملات را دریافت می کنند ، آنها را به عنوان تایید و به طور قانونی علامت گذاری می کنند و در شبکه پخش می کنند. پس از آن ، هر گره از شبکه آن را به پایگاه داده ی خود اضافه می کند. پس از تأیید ، معامله بلافاصله غیرقابل برگشت و تغییر ناپذیر می شود و یک ماینر، پاداشی ، به علاوه ی هزینه های معامله را دریافت می کند.

در اصل ، هر شبکه ی کریپتوکارنسی مبتنی بر توافق مطلق کلیه ی شرکت کنندگان درمورد قانونی بودن ترازها و معاملات است. اگر گره های شبکه بر روی یک تعادل واحد اختلاف نظر دارند ، اساساً سیستم خراب می شود. با این حال ، بسیاری از قوانین از پیش ساخته شده و برنامه ریزی شده در شبکه وجود دارد که از وقوع این امر جلوگیری می کند.

کریپتوکارنسی ها در مواقع بسیاری فرا خوانده می شوند زیرا فرایند حفظ جمعی با رمزنگاری قوی تضمین می شود. این ، در کنار کریپتوکارنسی (رمزارز) چیست؟ عوامل ذکر شده ، باعث می شود اشخاص ثالث و معتمد به عنوان یک مفهوم کاملاً زائد شناخته شوند.

با کریپتوکارنسی چه کاری هایی می توان انجام داد

خرید کالا با رمزارزها

در گذشته ، تلاش برای یافتن تاجری که کریپتوکارنسی را بپذیرد ، اگر غیرممکن نبود ، بسیار دشوار بود. اما این روزها وضعیت کاملاً متفاوت است.

بازرگانان زیادی وجود دارند – که چه بصورت آنلاین و چه آفلاین – بیت کوین Bitcoin را به عنوان نوعی پرداخت قبول می کنند. از خرده فروشان انبوه آنلاین مانند Overstock و Newegg گرفته تا مغازه های کوچک محلی ، بارها و رستوران ها را پوشش می دهند . بیت کوین Bitcoin می تواند برای پرداخت هزینه ی هتل ها ، پروازها ، خرید جواهرات ، برنامه ها ، قطعات رایانه و حتی مدرک دانشگاهی مورد استفاده قرار گیرد.

ارزهای دیجیتالی دیگری مانند لایت کوین Litecoin ، ریپل Ripple ، اتریوم Ethereum و غیره هنوز به اندازه ی گسترده ای پذیرفته نشده اند. اگرچه با اقدام اپل که حداقل ۱۰ کریپتوکارنسی مختلف را به عنوان روشی مناسب برای پرداخت در فروشگاه App مجاز کرده است ، شرایط در حال تغییر و رو به بهبودی است.

البته کاربران رمزارز ها به غیر از بیت کوین Bitcoin همیشه می توانند کوین های خود را برای BTC ها اکسچنج کنند. علاوه بر این ، وب سایت های فروش کارت هدیه مانند Gift Off وجود دارند که حدود ۲۰ کریپتوکارنسی مختلف را می پذیرند. از طریق کارت های هدیه ، شما اساساً می توانید هر چیزی را با کریپتوکارنسی خریداری کنید.

و در نهایت ، بازارهایی مانند Bitify و OpenBazaar وجود دارند که فقط رمزارزها را قبول می کنند.

سرمایه گذاری در رمزارزها

بسیاری از مردم بر این باورند که کریپتوکارنسی ها بهترین فرصت سرمایه گذاری در حال حاضر هستند. در واقع ، بسیاری از داستان ها در مورد اینکه مردم از طریق سرمایه گذاری های بیت کوین Bitcoin خود میلیونر شده اند ، وجود دارد . بیت کوین Bitcoin شناخته شده ترین ارز دیجیتال تا به امروز است و در همین سال گذشته یک بیت کوین BTC 800 دلار ارزش داشته است. در نوامبر ۲۰۱۷ ، قیمت یک بیت کوین Bitcoin از ۷۰۰۰ دلار هم فراتر رفت.

اتریوم Ethereum ، شاید دومین کریپتوکارنسی با ارزش ، سریعترین پیشرفتی را که ارز دیجیتالی تاکنون داشته است ، ثبت کرده . از ماه می ۲۰۱۶ ، ارزش آن حداقل ۲۷۰۰ درصد افزایش یافته است. وقتی ارزرمز ها با هم ترکیب شدند ، مارکت کپ آنها از اواسط سال ۲۰۱۳ بیش از ۱۰،۰۰۰ درصد افزایش یافت.

با این وجود شایان ذکر است که کریپتوکارنسی ها سرمایه گذاری های پرخطری هستند. ارزش بازار آنها مانند سایر دارایی ها در نوسان است. علاوه بر این ، تا حدودی قانونگذاری نشده اند ، همیشه این خطر وجود دارد که آنها در برخی از حوزه های قضایی غیرقانونی شوند و هرگونه اکسچنج کریپتوکارنسی به طور بالقوه می تواند هک شود.

اگر تصمیم به سرمایه گذاری در کریپتوکارنسی را دارید ، بدیهی است که بیت کوین Bitcoin هنوز یکی از برجسته ترین آنها است. با این حال ، در سال ۲۰۱۷ سهم کاملاً چشمگیر آن در بازار کریپتو از ۹۰ درصد به ۴۰ درصد کاهش یافته است. در حال حاضر گزینه های بسیاری در دسترس هستند که برخی از کوین ها با محوریت حفظ حریم خصوصی ، برخی دیگر نسبت به بیت کوین Bitcoin کمتر باز و غیرمتمرکز هستند و برخی دیگر فقط کپی آنرا انجام می دهند.

در حالی که خرید بیت کوین Bitcoin بسیار آسان است – اکسچنج های بیشماری وجود دارد که تجارت بیتکوین BTC را انجام می دهد – سایر رمزارز ها نیز به راحتی قابل دستیابی نیستند. اگرچه ، با اکسچنج های عمده ای مانند Kraken ، BitFinex ، BitStamp و بسیاری دیگر ، که شروع به فروش لایت کوین Litecoin ، اتریوم Ethereum ، مونرو Monero ، ریپل Ripple و غیره می کنند. چند روش متفاوت دیگر برای کوین نیز وجود دارد ، به عنوان مثال ، می توانید به صورت حضوری با فروشنده معامله کنید یا از دستگاه خودپرداز بیت کوین Bitcoin استفاده کنید.

پس از خرید رمزارز خود ، به راهی برای ذخیره ی آن نیاز دارید. همه صرافی ها خدمات کیف پول ارائه می دهند. اما ، اگرچه به نظر می رسد مناسب باشد ، بهتر است دارایی خود را در یک کیف پول آفلاین در هارد دیسک خود ذخیره کنید یا حتی در یک کیف پول سخت افزاری سرمایه گذاری کنید. این مطمئن ترین روش برای ذخیره ی کوین های شماست و کنترل کامل بر دارایی هایتان را به شما می دهد.

مانند هر سرمایه گذاری دیگری ، باید به ارزش بازار رمزارز ها و هرگونه اخبار مربوط به آنها نیز توجه جدی داشته باشید. Coinmarketcap یک راه حل تک مرحله ای و آسان برای ردیابی قیمت ، حجم ، گردش موجودی و مارکت کپ اکثر رمزارز های موجود است.

بسته به حوزه ی قضایی که شما در آن زندگی می کنید ، پس از اینکه سود یا ضرری را در نتیجه ی سرمایه گذاری در کریپتوکارنسی ها دریافت کردید ، ممکن است لازم باشد آن را در گزارش مالیاتی خود وارد کنید . قوانین مالیاتی در خصوص کریپتوکارنسی ها در کشورهای مختلف متفاوت است . در ایالات متحده ، سرویس درآمد داخلی حكمی صادر کرد كه بیت کوین Bitcoin و سایر ارزهای دیجیتالی به عنوان دارایی ، و نه ارز مالیات تعیین می شود. برای سرمایه گذاران ، این بدان معنی است که بر اساس سود و زیان بلند مدت حساب شده در معاملات رمزارز با نرخ سود قابل قبول هر سرمایه گذار که حداکثر ۱۵ درصد است ، مالیات تعیین می شود .

استخراج ارز دیجیتال

ماینر ها مهمترین بخش هر شبکه ی کریپتوکارنسی هستند و تقریباً مانند تجارت ، ماینینگ هم یک سرمایه گذاری است. در اصل ، ماینرها خدمات حسابداری برای جوامع مربوطه را ارائه می دهند. آنها از قدرت محاسباتی خود برای حل معماهای پیچیده ی کریپتوکارنسی استفاده می کنند ، که برای تأیید معامله و ثبت آن در دفترچه ی عمومی توزیع شده به نام بلاکچین Blockchain ضروری است.

یکی از نکات جالب در زمینه ی ماینینگ این است که مشکل پازل ها به طور مداوم در حال افزایش است ، و با تعداد افرادی که در حال تلاش برای حل آن هستند مرتبط است . بنابراین ، هرچه یک کریپتوکارنسی خاص محبوبیت بیشتری پیدا کند ، مردم بیشتری سعی در ماینینگ آن می کنند ، و در نتیجه روند کار دشوارتر می شود.

بسیاری از مردم با ماینینگ بیت کوین Bitcoin سرمایه کسب کرده اند. در گذشته ، می توانستید فقط با رایانه یا حتی یک لپ تاپ به اندازه کافی قدرتمند از ماینینگ سود خوبی کسب کنید. این روزها ، ماینینگ بیت کوین Bitcoin فقط زمانی می تواند سودآور باشد که شما مایل به سرمایه گذاری بر یک سخت افزار ماینینگ در مقیاس صنعتی باشید . البته این باعث می شود قبض های برق عظیمی فرای قیمت تمام تجهیزات لازم ایجاد شود.

در حال حاضر ، گفته می شود لایت کوین ها Litecoins ، دوج کوین هاDogecoins و فدرکوین هاFeathercoins برای مبتدیان از نظرمقرون به صرفه بودن هزینه ، بهترین رمزارزها هستند. به عنوان مثال ، با ارزش فعلی لایت کوین Litecoin ، شما ممکن است با استفاده از یک سخت افزار معمولی ، از ۵۰ سنت تا ۱۰ دلار در روز درآمد کسب کنید.

اما ماینر ها چگونه سود می کنند؟ هرچه قدرت محاسباتی بیشتری برای جمع آوری آنها داشته باشند ، شانس بیشتری برای حل معماهای رمزنگاری دارند. هنگامی که یک ماینر موفق به حل پازل شود ، پاداش و همچنین هزینه ی معامله را دریافت می کند.

هرچه یک کریپتوکارنسی توجه بیشتری را به خود جلب کند ، ماینینگ سخت تر می شود و میزان کوین های دریافت شده به عنوان پاداش کاهش می یابد. به عنوان مثال ، هنگامی که بیت کوین Bitcoin برای اولین بار ایجاد شد ، پاداش برای ماینینگ موفقیت آمیز ۵۰ بیت کوین BTC بود. اکنون ، پاداش ۱۲٫۵ بیت کوین Bitcoin است. این اتفاق به این دلیل افتاد که شبکه ی بیت کوین Bitcoin به گونه ای طراحی شده است که در کل فقط ۲۱ میلیون کوین در گردش وجود داشته باشد.

از نوامبر ۲۰۱۷ ، تقریبا ۱۷ میلیون بیت کوین Bitcoin ماین و توزیع شده است. با این حال ، با توجه به اینکه پاداش ها کوچکتر و کوچکتر می شوند ، هر بیت کوین Bitcoin ماین شده با ارزش تر می شود.

همه ی این عوامل باعث می شوند که ماینینگ کریپتوکارنسی ها به عنوان یک رقابت تسلیحاتی بسیار شدید صورت گیرد که به گیرنده های اولیه پاداش می دهد. با این حال ، بسته به جایی که شما در آن زندگی می کنید ، سود حاصل از ماینینگ می تواند منوط به قانونگذاری مالیات و انتقال پول باشد. در ایالات متحده ی امریکا ، FinCEN راهنمایی صادر کرده است که براساس آن ، ماینینگ رمزارز ها و اکسچنج آنها برای ارزهای مسطح ممکن است انتقال پول در نظر گرفته شود. این بدان معناست که ممکن است ماینرهایی که با این نوع فعالیت ها سروکار دارند نیاز به رعایت قوانین و مقررات ویژه ای خواهند داشت .

پذیرش رمزارزها به عنوان ابزار پرداخت

اگر دارای یک شغل هستید و اگر به دنبال مشتریان جدید بالقوه هستید ، پذیرش کریپتوکارنسی ها به عنوان نوعی روش پرداخت ممکن است راه حلی برای شما باشد. علاقه به رمزارز ها تاکنون به این شدت نبوده است و همچنان افزایش می یابد. در کنار افزایش علاقه ، تعداد دستگاه های خودپرداز کریپتو ATP واقع در سراسر جهان نیز افزایش می یابد. ATM رادار کوین در حال حاضر تقریباً ۱۸۰۰ دستگاه خودپرداز را در ۵۸ کشور جهان ایجاد کرده است.

اول از همه ، شما باید به مشتریان خود اطلاع دهید که تجارت شما کوین های کریپتو را می پذیرد. به سادگی با قرار دادن یک علامت کنار صندوق پول می توانید این کار را انجام دهید . پرداخت ها سپس با استفاده از پایانه های سخت افزاری ، نرم افزارهای صفحه لمسی یا آدرس کیف پول ساده از طریق کدهای QR قابل پذیرش هستند.

خدمات مختلف زیادی وجود دارد که شما می توانید از آنها استفاده کنید تا بتوانید پذیرش پرداخت های کریپتوکارنسی را ایجاد کنید. به عنوان مثال ، CoinPayments در حال حاضر بیش از ۷۵ ارز دیجیتال مختلف را می پذیرد و در هر تراکنش فقط ۰٫۵ درصد کمیسیون دریافت می کند. سایر سرویس های محبوب شامل Cryptonator ، CoinGate و BitPay هستند که اخرین مورد تنها بیت کوین Bitcoin را می پذیرد.

در ایالات متحده ی امریکا ، بیت کوین Bitcoin و سایر ارزهای رمزنگاری شده به عنوان یک ارز مجازی قابل تبدیل به رسمیت شناخته شده اند ، به این معنی که پذیرش آنها به عنوان یک نوع پرداخت دقیقاً مشابه با پذیرش نقدی ، طلا یا کارت های هدیه است.

برای اهداف مالیاتی ، مشاغل مستقر در ایالات متحده ی امریکا که کریپتوکارنسی ها را قبول می کنند ، نیاز به ثبت مرجع فروش ، مبلغ دریافتی به ارز خاص و تاریخ معامله دارند. در صورت قابل پرداخت بودن مالیات بر فروش ، مبلغ پرداختی براساس میانگین نرخ ارز در زمان فروش محاسبه می شود.

قانونی بودن کریپتوکارنسی ها

با افزایش روزافزون رمزارز ها ، آژانس های اجرای قانون ، مقامات مالیاتی و قانونگذارها در سراسر جهان سعی در درک مفهوم کوین های رمزپایه دارند و اینکه دقیقاً در آئین نامه های موجود و چارچوب های قانونی چه جایگاهی دارند .

با معرفی بیت کوین Bitcoin ، اولین کریپتوکارنسی ، پارادایم کاملاً جدیدی ایجاد شد. ارزهای دیجیتالی متمرکز و غیرمتمرکز که به هیچ شکل فیزیکی وجود ندارند و توسط هیچ موجودیت فردی کنترل نمی شوند ، همیشه به نظر می رسید که باعث ایجاد یک آشفتگی در بین قانونگذار ها شوند.

نگرانی های بسیاری در مورد ماهیت غیر متمرکز کریپتوکارنسی ها و قابلیت استفاده از آنها تقریباً به طور کاملا ناشناس وجود داشته است . مقامات سراسر جهان نگران جذب رمزارزها توسط معامله گران کالاها و خدمات غیرقانونی هستند. علاوه بر این ، آنها نگران استفاده ی آنها در طرح های پولشویی و فرار مالیاتی هستند.

از نوامبر ۲۰۱۷ ، بیت کوین Bitcoin و سایر ارزهای دیجیتال فقط در بنگلادش ، بولیوی ، اکوادور ، قرقیزستان و ویتنام غیرقانونی هستند و چین و روسیه در آستانه ی ممنوعیت آنها قرار دارند. با این حال ، سایر حوزه های قضایی استفاده از کریپتوکارنسی ها را غیرقانونی نمی دانند ، اما قوانین و مقررات بسته به هر کشور متفاوت است.